Cechą charakterystyczną bimbru okazuje się być przede wszystkim wysokoprocentowość. Jest to zwłaszcza domowej roboty alkohol, jaki stanowi zazwyczaj po prostu specyficzny rodzaj eksperymentu kompletnych laików i amatorów produkcji gorzelniczych wyrobów. Brak specjalistycznej aparatury, odpowiedniego miejsca do wytwórstwa tego typu wyrobów, czy tym bardziej wiedzy i wprawy, a także dobrze przygotowanego środowiska sprawiają, że bimber okazuje się niekiedy dość ryzykownym napitkiem, ale ze względu na niskie koszty jego produkowania, a także nieograniczone możliwości kombinowania z wielorakimi jego smakami, warto spróbować.
Bimber odznacza się w naszym kraju bardzo długą tradycją i śmiało można w jego przypadku rzec, iż przekazywany był z pokolenia na pokolenie, stanowiąc jeden z najpowszechniejszych rodzajów samodzielnie robionych produktów. Przede wszystkim pozyskiwanie bimbru bazuje na destylacji okresowej, do czego korzysta się z zacieru robionego na skutek fermentacji alkoholowej. Bimber w zasadzie jest czymś nielegalnym, a nawet regulowanym ustawami, za co grozi produkującemu go amatorowi do roku pozbawienia wolności, a jednak to jednocześnie tradycja i zwyczaj utrwalany z roku na rok i przechodzący z pradziada na dziada, syna i wnuka. Zacierowy napitek produkowany jest w Polsce nieprzerwanie od mniej więcej połowy dziewiętnastego stulecia. Najwięcej samogonów czy też jak to wówczas wymyślono- księżycówek pojawiło się w latach osiemdziesiątych minionego stulecia. Wówczas bowiem napoje alkoholowe były produktami niszowymi, na jakie natrafić generalnie nie było można, więc w konsekwencji tego zdecydowano się na podejmowanie prób samoistnego tworzenia samogonów i tenże zwyczaj pozostał nawet po dziś dzień.
Wpis zawdzięczamy:
[the-post-grid id="224" title="bimbrunio"]